مرا که دید، گل از گل باغ شکفت. آفتاب روی علف ها و چمن زار باغ پهن بود، انارها از درخت پایین می افتادند و روی علف ها قل میخوردند. راستی گل های نیلوفری هم درون باغ رسته اند، روی سکوی سیمانی ساده باغ، کنار جوی آب، چای روی آتش دم میکشد، صدایی ناز و یک لحظه پرنده ای از شاخه ای به سمت آسمان آبی باغ پرمیکشد. اکنون ماه آبان است، بهار نیست؛ ولی باغ آباد است. شکوفه نیست، قاصدک نیست، ارمغان کوچه باغها،برکت صدای أذان که از گلدسته های مسجد در فضای شهر می پیچد و از لابه